Szanowni Rodzice
Sytuacja, w której się obecnie znaleźliśmy zaskoczyła nie tylko dyrektorów i nauczycieli, ale również uczniów i Was rodziców. Postawiła przed nami nowe wyzwanie, którym jest zorganizowanie pracy online. Dokładamy wszelkich starań, by przebiegała ona jak najlepiej i przynosiła oczekiwane efekty. W prawidłowym przebiegu zdalnego nauczania ważna jest też Państwa rola, ponieważ współpraca nauczycieli i rodziców jest podstawą sukcesu. Dlatego pragniemy udzielić Państwu kilku rad, jak zorganizować dzieciom warunki do pracy w domu i jak wspierać je i motywować do systematycznego uczenia się poza szkołą.
Kilka wskazówek:
1. Zadbajmy o otoczenie i miejsce, w którym dziecko się uczy.
Dziecko powinno miećzorganizowane właściwe miejsce do pracy (stały kącik do nauki, z daleka od łatwo rozpraszających bodźców). Zadaniem rodzica jest także dbanie o spokój miejsca pracy – przypilnowanie, by dziecko uczyło się w wyciszonym pokoju przy „pustym” biurku. Podstawą jest komputer z dostępem do Internetu, co umożliwi codzienne odbieranie wiadomości przesyłanych przez nauczycieli.
2. Ustalenie stałych godzin przeznaczonych na zdalną naukę, tak aby nie zaburzać rytmu pracy dziecka.
Dobrze, aby dziecko rozpoczynało i kończyło zdalną naukę o stałych porach. Pozwoli to na uregulowany rytm dni, bez szkody dla innych zajęć i wyzwoli w nim poczucie obowiązku i dyscypliny.
Godziny pracy dziecka mogą być adekwatne do tych, które spędza w szkole. Wtedy czas spędzony na zdalnej nauce stanie się czymś naturalnym.
3. Robienie przerw w trakcie zdalnej nauki.
Nie zapominajmy, że każdy ma prawo do przerw w trakcie nauki. Gdy widzimy pojawiające się
dziecka zniechęcenie lub frustrację, zróbmy krótką przerwę. Długość sesji nauki powinna zależeć od wieku dziecka. Nie powinny one jednak nigdy przekroczyć 45 minut.
4. Samodzielna praca dziecka.
Zanim dziecko zacznie opracowywać przesłane przez nauczyciela materiały i zadania omów z nim, co ma do zrobienia. Niech przejrzy je w twojej obecności i oceni, czy samo da sobie z tym radę i czy będzie miało problemy ze zrozumieniem. Jeśli dziecko odrabia pracę domową w obecności rodzica, istnieje niebezpieczeństwo, że przy pojawieniu się najmniejszych trudności będzie szukało u niego pomocy. Dziecko musi nauczyć się dokładania wysiłku, żeby dotrzeć do celu. Nie chodzi tutaj o odmawianie pomocy, tylko o pomaganie mu taki sposób, żeby wzrastało jego poczucie odpowiedzialności oraz samodzielność.
Warto stosować różnego rodzaju techniki ułatwiające zapamiętywanie.
Notatki z wykorzystaniem różnych kolorów, podkreśleń i zabawnych rysunków, bazowanie na skojarzeniach, robienie wykresów. Wszelkiego rodzaju fiszki, czyli słowa klucze
i hasła w książkach, na tablicy, ścianie, biurku. To wszystko może pomóc dziecku lepiej i bardziej trwale opanować materiał.
Nie zapominajmy o wspieraniu i motywowaniu dzieci.
Towarzyszmy, wspierajmy dziecko w procesie nauczania. Nie oceniajmy, gdy coś mu nie wyjdzie.
Starajmy się wskazać praktyczne zastosowania zdobytej przez nie wiedzy.
Nagradzajmy dziecko za dobrze wykonane zadania. Niech kojarzy swój sukces z przyjemnością, docenieniem i nagrodą. Pamiętajmy, by nagradzać dziecko możliwie szybko, po osiągnięciu „sukcesu”. Mówmy również, za co konkretnie jest nagradzane. Chodzi o to, by kojarzyło nagrodę z rezultatem swojej konkretnej pracy i widziało, że jego starania zostały docenione.
Nie porównujmy swojego dziecka z rówieśnikami, czy starszym rodzeństwem. Każde dziecko jest niepowtarzalne. Każde ma własne talenty, zdolności oraz przedmioty, z którymi miewa problemy. Zamiast wymagać, by było we wszystkim idealne, może warto skupić się właśnie na tych szczególnych uzdolnieniach?
Wzbudzajmy w nim ciekawość świata. Podsuwajmy ciekawe książki, filmy. Niech wiedza nie pochodzi wyłącznie z podręczników. Zainstalujmy dziecku programy multimedialne, utrwalające np. tabliczkę mnożenia, ortografię /https://www.matzoo.pl/, https://www.ortofrajda.pl/.
Postarajmy się, by dziecko rozwiązywało zadanie w dniu kiedy zostało zadane.
Jeśli dziecko uczy się samo, odpytujmy je. Niech to będzie wyraz naszej ciekawości. Zapytajmy, z troską „czego ciekawego się dzisiaj nauczyłeś?”, a gdy dziecko zacznie coś opowiadać, zaangażuj się i zadawaj szczegółowe pytania. Pokażmy mu, że jesteśmy tym zainteresowani!
Najważniejsze w motywowaniu dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców, bez względu na to, co robią i jak się zachowują. Dziecko, które wzrasta w atmosferze akceptacji nabiera wiary i pewności siebie, umiejętniej pokonuje przeciwności i problemy.
W razie problemów, pytań proszę o kontakt przez e-dziennik lub e-mail :
Pedagog- Ewa Raduńska